4 گوشی هوشمند مجذوب کننده قدیمی که حالا دیگر هوادار ندارند - آوای وحش

از سال 2019 به بعد، یعنی زمانی که سامسونگ نخستین گوشی را با طراحی تاشو راهی بازار کرد تا به امروز، توجه مردم به گوشی هایی با نمایشگر منعطف جلب شده است. کاربران اکنون انتظار دارند شرکت ها بتوانند گوشی هایی فراوری نمایند که به راحتی بگردد آن ها را به تبلت تبدیل کرد بدون اینکه اصلا مشکل خاصی از لحاظ مقاومت داشته باشند.

اما 5 یا 6 سال پیش اوضاع کمی متفاوت بود. در آن موقع هم یک سری از گوشی ها با طراحی یا قابلیت های نوآورانه راهی بازار می شدند اما با ایده ای کاملا متفاوت. پنج سال شاید زیاد به نظر نرسد اما اگر بخواهیم با در نظر گرفتن پیشرفت فناوری بگوییم، واقعا زمان زیادی گذشته است! اکنون فناوری ها فوق العاده پیچیده تر و مجذوب کننده تر شده اند و گوشی های هوشمند هم به مقدار یک لپتاپ معمولی کار راه انداز هستند؛ واقعیت افزوده هم که روز به روز به واقعیت نزدیک و نزدیک تر می گردد.

با این تفاسیر آیا درست است که به جای تمرکز روی حال و آینده، به گذشته سفر کنیم؟ به نظر می رسد این کار ارزشش را داشته باشد؛ چون می تواند الگوی خوبی برای شرکت های کنونی باشد. خصوصا اینکه در گذشته شرکت ها کارهایی انجام داده اند که بهتر از الان بوده است و در نتیجه این امیدواری وجود دارد که بعضی از فراورینمایندگان گوشی باز هم از روش های قدیمی استفاده نمایند. البته منظورمان این نیست که در گذشته همه چیز بهتر از الان صورت می گرفته است. اما قطعا یک سری از کارها بوده که شرکت ها در انجام آن واقعا بهتر بودند اما اکنون دیگر این ایده ها و نوآوری ها مورد پسند نیستند.

شیائومی می مکس 2

نخستین گوشی هوشمند که اکنون ایده طراحی آن هوادار خاصی ندارد، شیائومی می مکس 2 است. محصولی که در آن موقع بسیار بزرگ محسوب می شد. البته در حال حاضر گوشی هایی که مقدار بزرگ دارند کاملا عادی هستند اما اگر دقت کنید می بینید گوشی های بزرگ کنونی، فقط کشیده هستند، نه بزرگ به آن شکلی که ما تصور می کنیم.

علت اصلی اینکه ایده ساخت می مکس 2 را مجذوب کننده می دانیم این است که این گوشی عریض بود، نه کشیده. ترکیب بزرگ و کشیده محصولی را پدید آورد که بیشتر شبیه به یک تبلت بود تا گوشی هوشمند. با نگاهی به مشخصات فنی نمایشگر این گوشی، می بینید که با یک گوشی 6.44 اینچی طرف هستید و با خود می گویید وقتی گوشی های امروزی حتی 6.81 اینچی هستند، چرا باید یک محصول 6.44 اینچی به خاطر مقدار بزرگش درون این فهرست باشد؟

همانطور که گفته شده، مقدار مد نظر نیست، نسبت تصویر است که باعث شده دیگر خبری از گوشی هایی نظیر میک مکس 2 نباشد. متأسفانه یا خوشبختانه این روزها کاربران بخش زیادی از عمر خود را درون شبکه های اجتماعی می گذرانند. قاعدتا با بیشتر شدن تمایل به استفاده از این فضاها، گوشی های هوشمند هم باید به گونه ای تغییر نمایند که متناسب احتیاج کاربران باشند. به این صورت که الان گوشی ها بیشتر برای اسکرول کردن و گشت و گذار کردن مناسب هستند تا فیلم تماشا و لذت بردن از آن. با نسبت تصویری که می مکس 2 داشت، گوشی اگرچه کوچک تر از 6.87 اینچ بود اما واقعا بزرگ نشان می داد.

اگرچه علاقه داریم گوشی هایی با این طراحی را بار دیگر هم ببینیم اما به نظر می رسد چنین ایده ای دیگر مقبولیت ندارد. کاربران اکنون چه بخواهیم چه نخواهیم سرگرم فضای مجازی شده اند و این فضا هم گوشی با نسبت تصویر عریض را نمی طلبد. البته شاید بگویید الان گلکسی زد فولد 4 هم همین کار را انجام می دهد اما این گوشی عملا پلی است بین دنیای گوشی و تبلت. از طرفی این گوشی ها اکنون و با علم حاضر بسیار ضخیم و سنگین هستند و درون جیب هم به سادگی جا نمی شوند. مقاومت نمایشگر تاشو هم به مراتب پایین تر از نمایشگر عادی است در نتیجه فعلا گوشی تاشو را نمی توان جانشین خوبی برای می مکس 2 در نظر گرفت.

البته شاید با ورود گوشی های رول شونده اوضاع فرق کند. محتمل است سال آینده شاهد رونمایی و عرضه نخستین گوشی رول شونده هم باشیم. این گوشی ها به خوبی می توانند چیزی را که در پیش هستیم به ما بدهند. علاوه بر این ها، نوآوری فوق العاده مجذوب کنندهی هم دارند.

آیفون SE 2016

از ایده بزرگ و مجذوب کننده، رسیدیم به کوچک و مجذوب کننده. گوشی های کوچک در آن موقع هواداران زیادی داشتند اما حالا دیگر خبری از آن همه شور و اشتیاق برای خرید ان ها نیست. اپل بعد از اینکه دومین نسل از آیفون SE را راهی بازار کرد و با استقبال خوبی هم روبرو شد، فرض را بر این گذاشت که می گردد با این طراحی نظر کاربران را جلب کرد. اینطور شد که یک مدل مینی با مقدار 5.4 اینچ را هم به مجموعه پرچم دارهای خود افزود اما دو نسل کوشش در این بخش و بی نتیجه ماندن سبب شد این شرکت دیگر به فراوری محصولی با این ابعاد ادامه ندهد و به سراغ محصولی با نمایشگر بزرگ تر یعنی آیفون 14 پلاس برود.

کاملا قابل درک است که چرا گوشی های امروزی بزرگ طراحی می شوند. از بازی کردن گرفته تا تماشای فیلم و سریال و گشت و گذار در شبکه های اجتماعی، از جمله فعالیت هایی هستند که نمی گردد از آن ها در یک گوشی کوچک به مقدار کافی لذت برد. از طرفی گوشی هرچه بزرگ تر باشد می گردد پردازنده های قدرتمندتر، خنک نماینده بهتر و باتری بزرگ تری را برای آن در نظر گرفت که همه این ها مزیت به حساب می آیند.

اما با این حال جای خالی یک گوشی کوچک و مقرون به صرفه قیمت برای کسانی که می خواهند فقط کارهای معمولی انجام دهند خالی است. محصولی که توانایی سخت افزاری آن برای انجام کارهای روزمره بالاست و از طرفی آنقدر ابعاد کوچکی دارد که به راحتی می توان آن را حمل و جابجا کرد.

علت اصلی حضور چنین محصولی در فهرست دقیقا همین طراحی آن است. در غیر این صورت تقریبا می توان گفت هیچ لذتی نمی گردد از کار با یک گوشی کوچک برد مگر اینکه از آن به عنوان یک گوشی دوم برای انجام کارهای معمولی استفاده کرد. البته نباید فراموش کرد بسیاری از کاربران هستند که هنوز به گوشی های کوچک علاقه داشته و اعتقاد دارند گوشی به معنای واقعی کلمه یعنی محصولی کوچک و اگر احتیاج به محصول بزرگ تری باشد کاربر باید به سراغ نوع دیگری از گجت های هوشمند یعنی تبلت ها برود.

مایکروسافت لومیا 950 XL

لومیا 950 XL شاید خاطرات خیلی از کاربران را زنده کند. محصولی که قرار بود به خاطر یک چیز خاص و مجذوب کننده باشد اما دقیقا به خاطر همان یک چیز هم باخت و نابود شد. منظورمان ویندوز است. سیستم عاملی که اگرچه در دنیای کامپیوترهای شخصی بی رقیب پیش می رود اما در دنیای گوشی های هوشمند علی رغم افزایش محبوبیت در دوران ویندوز 8.1، در نهایت به خاطر کمبود اپلیکیشن و محدودیت های فراوان مجبور شد شکست را پذیرا باشد.

اما لومیا 950 XL از چند جهات دیگر هم یک گوشی خاص و دوست داشتنی بود که باعث شده درون فهرست ما قرار بگیرد. این محصول به لطف آینده نگری مایکروسافت، از قابلیتی تحت عنوان کانتینیوم بهره می برد. قابلیتی بسیار شبیه به سامسونگ دکس که در گوشی های پرچم دار سامسونگ دیده می گردد. اما عملکردی بهتر از آن داشت چرا که حس و حال کار کردن با آن به لطف سیستم عامل یکپارچه ای که گوشی با کامپیوتر داشت عملا شبیه به کار کردن با ویندوز بود. یعنی فقط کافی بود این گوشی را به یک نمایشگر خارجی متصل می کردید تا به یک تاچ پد برای کار کردن با نمایشگری مبتنی بر ویندوز تبدیل می شد.

البته برای عاشقان گوشی های لومیا باید بگوییم اخیرا تعدادی از کاربران پیروز شده اند سیستم عامل ویندوز را کاملا روی این گوشی نصب و اجرا نمایند. البته نسخه مبتنی بر ARM این سیستم عامل که این یعنی همچنان محدودیت های فراوانی وجود دارد اما با نگاهی به گذشته باید بگوییم؛ لومیاها چه پتانسیلی داشتند!

فقط به این خاطر که این گوشی در قامت یک محصول که می توانست تجربه کار با یک گوشی ویندوزی را به گونه ای بسط دهد که کاربر حس و کار کار با یک کامپیوتر مبتنی بر این سیستم عامل را داشته باشد، می توان آن را فوق العاده مجذوب کننده و دوست داشتنی در نظر گرفت. محصول کوچکی که کامپیوتر شخصی شما هم هست؛ چه ایده مجذوب کنندهی!

HTC وان

نمی گردد یادی از گذشته کرد و شرکتی را به خاطر نیاورد که گوشی های فوق العاده باکیفیت، خاص و مجذوب کننده فراوری می کرد. منظورمان HTC است. شرکتی که مانند LG اکنون دیگر فعالیت زیادی در دنیای گوشی های هوشمند ندارد و این واقعا ناراحت نماینده است. چرا که بعضی از گوشی های هوشمند این شرکت نظیر HTC وان واقعا معرکه بودند اما متأسفانه دیگر هوادار ندارند.

علت نخستی که می گوییم HTC وان یک گوشی فوق العاده بوده، طراحی آن است. پنل پشتی با انحنای کم، زبان طراحی خاص در پنل جلو با طراحی بلندگوها در بالا و پایین گوشی و طراحی دو رنگ پنل جلو که باعث می شد این گوشی واقعا زیبا و خاص به نظر برسد.

به خاطر دارید یک زمان شرکت ها فقط در پی ارائه کیفیت بالا در بخش نمایشگر نبوده اند و می خواستند کاربر علاوه بر محتوا، از شنیدن صدای موجود در آن هم به مقدار کافی لذت ببرد؟ HTC یک از همان شرکت ها بود که به بلندگوهای خوب اعتقاد زیادی داشت. الان گوشی های هوشمند کمی پیدا می شوند که دو بلندگوی قدرتمند داشته باشند. غالبا این محصولات یک بلندگوی خوب در پایین و یک بلندگوی ضعیف در بخش بالایی نمایشگر دارند. اما HTC شما را غرق در لذت می کرد.

گوشی هوشمند مورد علاقه شما که دیگر هوادار ندارد چیست؟

حال شما بگویید؛ آیا گوشی هوشمندی از گذشته بوده که شیفته طراحی و یا قابلیت های آن شده باشید اما به علت اینکه دیگر ایده ساختش این روزها هوادار ندارد و مورد استقبال قرار نمی گیرد نتوانید آن را بخرید؟

منبع: PhoneArena