عربستان به ما نمی رسد یا ما به عربستان؟ - آوای وحش

بعلاوه علی پروین اسطوره فوتبال ایران چند روز قبل در خصوص آینده فوتبال عربستان پیش بینی نموده بود: با حضور این ستاره ها تکلیف بازیکنان خود عربستان چه می گردد؟! با این شرایطی که فوتبال عربستان پیدا نموده تیم عربستان ضعیف ترین تیم جام ملت های آسیا خواهد بود و شک نکنید.

چند کارشناس دیگر هم اظهارنظر هایی شبیه به این که فوتبال فقط خرج کردن نیست و ستاره هایی که فله ای خریداری می شوند، نمی توانند مثمر باشند مطرح نموده بودند.

بحث کردن در خصوص تاثیری که ستاره های بزرگ و مربیان باکیفیت و زیرساخت های مناسب بر کیفیت فوتبال یک کشور می گذارند آن قدر واضح است که احتیاج به بحث ندارد. اما به هر حال، چون بحثی مربوط به آینده است، می توان آن را به همان زمان موکول کرد. مثلا چهار سال آینده نشست و در خصوص تاثیری که رونالدو و بنزما و نیمار و سایرین روی فوتبال عربستان گذاشتند، بحث کرد.

اما برای دست گرمی هم که شده امروز با اشاره به بعضی نمود های واضح می توان دیدگاهی نسبتا معین نسبت به حضور ستاره های بزرگ در لیگ عربستان پیدا کرد. به عنوان مثال بازی النصر با شباب الاهلی امارات را در نظر بگیرید. در این بازی شباب الاهلی که خودش جزو تیم های متمول عربی است و بازیکنان خوبی در اختیار دارد تا دقیقه 87 دو بر یک از النصر پیش بود، اما به فاصله 10 دقیقه با درخشش رونالدو، بروزوویج، تالیسکا و دیگران تیم عربستان سه بار دروازه حریف را گگردد و به لیگ قهرمانان آسیا رسید. النصر درنهایت در مرحله گروهی با پرسپولیس در یک گروه نهاده شد.

این کاری است که ستاره های فوتبال می نمایند. این همان چیزی است که فوتبالی ها به آن می گویند بازی درآوردن. همان چیزی که امروز پرسپولیس ندارد، چون نمی تواند یک مهاجم ششدانگ بخرد، آن هم نه با رقمی در حد رونالدو و مانه و... بلکه مهاجمی با رقم نهایتا یک میلیون دلار! مسئله ای که استقلال هم دارد و در بازی با سپاهان کاملا به چشم آمد. در آن بازی آبی ها با وجود فزونی نتوانستند برنده شوند، چون ستاره ای که بتواند روند بازی را عوض کند نداشتند.

این یک تاثیر بسیار ساده و ابتدایی است. در این شرایط و در حالی که بسیاری از شرکت های پخش مسابقات ورزشی برای پخش بازی های لیگ عربستان صف کشیدند ما بگوییم عربستان به ما نمی رسد و بازیکنان بزرگ به درد نمی خورند و عربستان به قهقرا خواهد رفت. یعنی به جای پذیرفتن این مساله که کشور های حاشیه خلیج فارس در حال پیشرفت در فوتبال هستند و ما در حال پسرفت سرمان را مثل کبک بکنیم توی برف و پز قهرمانی های نیم قرن قبل را بدهیم.

علی پروین می گوید با وجود ستاره های بزرگ جایی برای پیشرفت بازیکنان عربستانی نمی ماند، اما نمی گوید چرا در فوتبال ما که حتی یک بازیکن تاپ خارجی وجود ندارد به میزان انگشتان یک دست مهاجم گلزن پیدا نمی گردد؟ چرا پرسپولیس برای خرید دروازه بان دوم باید به مشکل بخورد و یافتن چهار تا دفاع چپ تخصصی چپ پا از پیدا کردن گنج سخت تر شده است؟

فوتبال ایران از کشور های منطقه عقب افتاده است. چه در بعد زیرساخت و چه در بعد باشگاهی. سال هاست ایران قهرمان آسیا نشده و عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را به دست نیاورده. مطمئنا با این شرایط سال های دوری فوتبال ایران از موفقیت تمدید خواهد شد مگر اینکه دیدگاه ها عوض گردد.