اتفاقی عجیب پیش روی دو اقیانوس! - آوای وحش

مجموعه ای از ویدئوها در یوتیوب و تیک تاک، مرزی عجیب را در اقیانوس نشان می دهند که یک سمت آن آب به رنگ تیره و در سمت دیگر، آب به رنگ روشن است. مرزهای این چنینی اغلب با ورود رودخانه ها و یخچال ها در اقیانوس ها شکل می گیرند؛ اما این ویدئوهای محبوب و پربازدید مدعی هستند که این خطوط در واقع مرز بین اقیانوس آرام و اطلس را نشان می دهند و از این رو این دو اقیانوس با یکدیگر مخلوط نمی شوند.

اما آیا این ادعا صحیح است؟ یا اینکه اقیانوس های اطلس و آرام واقعا ترکیب می شوند؟ پاسخ کوتاه به این پرسش مثبت است. به گزارش لایوساینس، نادین رامیرز، اقیانوس شناس دانشگاه کانسپسیون شیلی، می گوید اقیانوس ها در واقعیت ترکیب می شوند. دو اقیانوس آرام و اطلس با سرعت های متفاوتی در نقاط مختلف ترکیب می شوند و تغییرات اقلیمی نیز می تواند این سرعت ها را تغییر دهد.

فرض کنید در حال تماشای مارپیچی از سقوط کرم خامه ای روی قهوه هستید: این دو مایع ترکیب می شوند اما این فرآیند به کندی رخ می دهد. مشابه همین فرآیند را می توان در خط بین اقیانوس های متفاوت دید. در یک سمت، آب احتمالا شورتر، تمیزتر یا سردتر است و مدتی طول می کشد تا دو اقیانوس به حالت موازنه برسند.

نقطه برخورد دو اقیانوس آرام و اطلس، کانال بیگل، تیرا دل فوئگو، شیلی

برای سرعت بخشیدن به فرآیند درهم آمیزی فرض کنید قهوه را با سرعت هم بزنید. در این شرایط کرم خامه ای هم با سرعت بیشتری حل می گردد. همین مسئله برای اقیانوس ها هنگام وزیدن بادهای شدید و امواج بزرگ رخ می دهد.

اقیانوس های آرام و اطلس در بعضی نقاط سریع تر از نقاط دیگر ترکیب می شوند. این دو اقیانوس در نوک جنوبی آمریکای جنوبی با یکدیگر برخورد می نمایند. در این نقطه مجموعه ای از جزیره های کوچک قرار دارند. بین این جزیره ها آب سرعت اندکی دارد و تنگه ماژلان یکی از مسیرهای محبوب است. در کانال بیگل، آب حاصل از یخچال های در حال ذوب باعث ایجاد خطی بین آب شیرین و آب شور می گردد که درست مانند خط ویدئوهای یوتیوب به نظر می رسد.

تنگه ماژلان مسیر محبوب دیگری است. آب این تنگه در اقیانوس اطلس خالی می گردد و در اینجا هم خطی وجود دارد که به سختی می توان با چشم آن را دید، اما اقیانوس شناس ها می توانند با میزان گیری های مختلف آن را ببینند. رامیرز می گوید، روی گراف اقیانوس شناس ها می توانید یک زبانه آب را در اقیانوس اطلس ببینید. این آب که از اقیانوس آرام جریان دارد، فرق دارد، زیرا این اقیانوس باران بیشتری دریافت می نماید و شوری کمتری دارد. این آب مدتی از اقیانوس اطلس جدا می ماند اما در نهایت باد و امواج مرز بین این دو را محو می نمایند.

در اقیانوس آزاد بین آمریکای جنوبی و جنوبگان، مرز بین اقیانوس اطلس و آرام به صورت پیوسته در حال تغییر است. گذرگاه دریک به خاطر امواجی شناخته می گردد که ارتفاع آن ها تا 18 متر هم می رسد. این امواج سرعت ترکیب اقیانوس ها را بالا می برند.

به گفته کاسیمیر دی لاورن، پژوهشگر دانشگاه سیبورن، آب ها در اعماق اقیانوس هم ترکیب می شوند. نیروهای کشندی روزانه، آب را به صورت نوسانی به سمت بستر دریا حرکت می دهند و همین مسئله به ایجاد آشفتگی های زیادی می انجامد.

اما آب های منابع مختلف می توانند اقیانوس را بدون مخلوط شدن جابه جا نمایند. رامیرز اقیانوس را به کیکی با لایه های مختلف تشبیه می نماید. با این تفاوت که لایه ها از آب تشکیل شده اند. این لایه ها که خاصیت های متفاوتی بر اساس محل سرچشمه آب دارند، کلاین نامیده می شوند. در لایه میانی دور از سطح و بستر دریا، آب ها با سرعت کندتری ترکیب می شوند، زیرا در این بخش آشفتگی کمتری وجود دارد.

پژوهشگرهای اقیانوسی بین ترکیب و مبادله آب تمایز قائل می شوند. ترکیب به این معنی است که آب ها به شکل بی بازگشتی منتقل می شوند. وقتی خامه روشن روی قهوه تیره می ریزد، بالاخره با آن ترکیب می گردد، به گونه ای که کل نوشیدنی یک رنگ گردد.

گذرگاه متلاطم دریک بین آمریکای جنوبی و جنوبگان به ترکیب اقیانوس های آرام و اطلس یاری می نماید.

از سوی دیگر می توان توده های آب را بدون ترکیب ویژگی های آن ها جابه جا کرد. اقیانوس های آرام و اطلس به لطف جریان های سراسری به صورت پیوسته با یکدیگر آب مبادله می نمایند. یک جریان قوی در اطراف اقیانوس منجمد جنوبی آب را در جهت عقربه های ساعت به وسیله گذرگاه دریک از اقیانوس آرام به اقیانوس اطلس می کشد. چنین جریانی بعلاوه می تواند آب را از حوضه های اقیانوسی سراسری بکشد و آن را مجددا تزریق کند. جریان دیگری آب اقیانوس آرام را به وسیله اقیانوس هند و اطراف دماغه آفریقای جنوبی به اقیانوس اطلس وارد می نماید.

آب، همواره در مرزهای این جریان ها ترکیب می گردد؛ اما از آنجا که لایه های مختلف به طور کامل ترکیب نمی شوند، اقیانوس شناس ها توده های مختلف آبی را در حین حرکت آن ها در سراسر دنیا ردیابی می نمایند. به گفته دی لاورن امروزه تغییرات اقلیمی که به دست انسان به وجود آمدند، سرعت این جریان ها را کند می نمایند. به نظر می رسد این تغییرات در اطراف جنوبگان شروع شده اند. آب شور و سرد فرو می نشیند و جریان های راهی شمال را شتاب داده و تقویت می نماید؛ اما قطب ها در حال گرم شدن هستند. آب شیرین گرم حاصل ذوب صفحات یخی زیاد فرونمی نشینند، در نتیجه تبادل آب ها به کندی رخ می دهد.

به نظر می رسد سرعت ترکیب شدن آب هم رو به کاهش است. علت این مسئله می تواند تفاوت لایه های اقیانوسی باشد، بنابراین زمان بیشتری صرف موازنه شان خواهد شد. با ذوب صفحات یخی، اختلاف تراکم بین آب های سطحی وآب های عمیق هم روبه افزایش است.

انتظار می رود که این تغییرات چگونگی چرخش اکسیژن و مواد غذایی اقیانوس ها را تغییر دهند و بر زندگی دریایی هم تأثیر بگذارند؛ اما ترکیب اقیانوس ها هرگز متوقف نمی گردد و آب ها نیز به طول کامل مبادله نمی شوند. تا وقتی که بادها و نیروهای کشندی وجود دارند، ترکیب اقیانوس ها ادامه پیدا می نماید.

227227