خواندن سیگنال های مغز با یک رابط عصبی، فعلا برای بازی و تفریح - آوای وحش

تصور کنید که بدون استفاده از انگشتان، صدا یا چشمان خود به یک رایانه فرمان دهید یا بازی کنید! این تصور مانند فیلم های علمی-تخیلی به نظر می رسد، اما این کار به لطف چند شرکت فناور که روی فعالیت عصبی مغز کار می نمایند و مقدار گیری ها را به سیگنال هایی تبدیل می نمایند که رایانه ها می توانند آنها را بخوانند، هر روز کمی به واقعیت نزدیکتر می گردد.

یکی از این شرکت ها نکست مایند(NextMind) نام دارد که برای بیش از یک سال است که نسخه خود را از فناوری فکر خوانی به توسعه دهندگان ارسال نموده است. این فناوری اولین بار در نمایشگاه CES در لاس وگاس رونمایی شده است.

رابط عصبی این شرکت یک دستگاه دایره ای سیاه رنگ است که می تواند امواج مغزی را هنگامی که به پشت سر کاربر بسته می گردد، بخواند. این دستگاه هنوز کاملاً برای عرضه آماده نیست، اما مطمئناً به زودی به دنیای کالاهای مصرفی راه پیدا خواهد نمود.

رابط های عصبی، پتانسیل پشتیبانی از طیف گسترده ای از فعالیت ها را در تنظیمات مختلف دارند. برای مثال، شرکتی به نام مودرا(Mudra) بندی را برای ساعت هوشمند اپل واچ ایجاد نموده است که به کاربران امکان می دهد تا با حرکت انگشتان خود با این دستگاه ارتباط برقرار نمایند یا فقط کافی است که به حرکت انگشتان خود فکر نمایند. این بدان معناست که کاربر با این دستگاه بدون اینکه مجبور باشد کاری را به صورت فیزیکی انجام دهد، می تواند موسیقی را پخش یا متوقف کند یا یک تماس برقرار کند و آن را قطع کند.

این فناوری بعلاوه فرصت های فوق العاده ای را برای در دسترس قرار دادن فناوری های مختلف برای افراد دارای معلولیتی که با سایر رابط های کاربری مشکل دارند، فراهم می نماید.

شرکت نکست مایند روی واقعیت مجازی و واقعیت افزوده متمرکز شده است. اسکات استین خبرنگار فناوری، این دستگاه را که به قیمت 399 دلار به فروش خواهد رسید، با هدست واقعیت مجازی Oculus Quest جفت کرد و تجربه کار با این رابط عصبی و بازی کردن تنها با فکر خود و منفجر کردن سرهای بیگانگان را خشن، اما مسحورنماینده خواند.

نسکت مایند نشان می دهد که کاربر می تواند با تمرکز کردن روی بخش هایی از صفحه نمایش، آنها را انتخاب کند. کاربر انتخاب خود را با کلیک کردن روی یکی از آن بخش های چشمک زن انجام می دهد که در این مورد منظور از کلیک کردن، همان تمرکز کردن است که گاهی کمی طول می کشد.

استین این رابط عصبی را یک کوشش ناقص می نامد، اما او بعلاوه می گوید که دستگاه در تشخیص اینکه کدام بخش از صفحه نمایش را می خواسته انتخاب کند، بسیار خوب بوده است. وی گفت: این دستگاه از بین پنج گزینه چشمک زن روی صفحه یا بیشتر، واقعاً می دانست که من به چه چیزی نگاه می کنم!

چه بخواهیم و چه نخواهیم، ماشین هایی که می توانند به معنای واقعی کلمه مغز انسان را بخوانند در حال ورود به دنیای لوازم الکترونیکی مصرفی هستند و احتمالا تا چند سال آینده باید به حضور آنها عادت کنیم.

46