نخستین شعر سایه از کیوان به دستم رسید - آوای وحش

به گزارش خبرنگاران، صفحه بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به مناسبت ششم اسفندماه، نودوچهارمین زادروز امیرهوشنگ ابتهاج (ه.ا.سایه)، شاعر پیشکسوت مطلبی را از ایرج افشار، چهره فقید فرهنگی که در دفترچه بیست وسومین جایزه ادبی و تاریخی دکتر محمود افشار (اهداشده به امیرهوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، انتشارات دکتر محمود افشار، ص 18-21) منتشر شده، به اشتراک گذاشته که آن را در ادامه می خوانیم: با سایه در سایه خاطرات

هیچ به یادم نمی آید که نخستین دیدار خجسته با سایه کجای طهران رخ داد، ولی چون می دانم که سایه میان سال 1325 از رشت به طهران آمد، طبعاً یکی دو ماه بعد از ورودش آشنایی و هم سخنی آغاز شد. واسطه این پیوند بدون ادنی شکی مرتضی کیوان بود. مگر سایه بگوید که او نبود و دیگری بود...

نخستین شعری که از سایه دیدم از دست کیوان به دستم رسید. رسم کیوان بر این بود که از شعرهای خوب نسخه ماشینی تهیه می کرد و به دوستان ارمغان می برد. هفته ای نبود که از این گونه یادگارها بی نصیب باشم. بسیاری از اشعار سایه را این گونه دیدم و خواندم. به کوه و بیابان هم که می رفتیم کیوان شعرهایی از همین رسته تازه رسیده را می خواند. گویی وظیفه روایتگری آنها را دارد.

سایه زود در محیط شعری غیر انجمنی تهران نام آور شد. مخصوصاً از این روی که شاعر برجسته پرآوازه دلخواه آن روز جوان ها مهدی حمیدی که هنوز دکتر نشده بود بر نخستین دفتر شعر سایه مقدّمه نوشته بود.

سایه پس از ورود به طهران با فریدون توللی هم آشنایی پیدا کرد. به گمان من تردید نباید کرد که شیوه دلپذیر توللی و طبع جوشانش در تازگی دادن به شعر فارسی موجب آن بود که شاعران تازه جوی طالب دیدار او باشند. سایه به مناسبت طبع شعری والای خود با شهریار و خانلری و البته نیما که به سه جریان مختلف گرایش داشتند رفت و آمد و همنشینی یافت.

چون اشارتی رفت که مجموعه ای برای تقدیم شدن به سایه آماده می شود عرض ارادت و دوستی قدیم را این دیدم که چند کلمه از روزگار جوانی خودمان به یاد او بیاورم. سلامت پایدار برای او که درست شصت سال را با هم گذرانده ایم آرزو دارم.