خبرنگاران واکنش ها به کشتار غیرنظامیانی که اسیر طالبان بودند

به گزارش آوای وحش، کابل - خبرنگاران - گروه طالبان هفته گذشته در افغانستان 11 غیرنظامی بیگناه را پس از ربودن و اسارت گلوله باران کردند که این اقدام باردیگر تاریخ اعدام های صحرایی آن ها را در بین مردم این کشور زنده کرد.

خبرنگاران واکنش ها به کشتار غیرنظامیانی که اسیر طالبان بودند

گروه طالبان هفته گذشته در شهرستان شولگره استان بلخ افغانستان 7 نفر دامدار از هزاره های این کشور را بازداشت و پس از انتقال به مکان دیگری گلوله باران کردند و همچنین روز پنجشنبه گذشته چهارکارمند بانک مرکزی این کشور را در راستا اسلام قلعه - هرات دستگیر و سپس به گلوله بستند.

این عمل غیر انسانی طالبان یکبار دیگر قتل های قومی، گروهی و مذهبی این گروه تندرو را که در هشتم ژانویه سال 2001 در شهرستان یکاولنگ استان بامیان و در هشتم اگوست 1998 نیز در شهر مزارشریف بیش از دوهزار نفر را کشتند که بیشتر آن ها غیر نظامی بودند، یکبار دیگردشمنی قومی و مذهبی این گروه را در اذهان مردم زنده کرد و شک وتردیدهای جدی را در باره این گروه پس از صلح احتمالی بوجود آورده است.

محمدامین احمدی استاد دانشگاه در صفحه فیسبوک در واکنش به این اقدام طالبان آنرا جنایات ضد بشری خوانده و اضافه کرد: طالبان گروه فرقه گرا، قوم گرا و به شدت خشونت پیشه است و از لحاظ فکری متصلب و انعطاف ناپذیر به نظر می رسند.

وی اضافه کرد: به دلیل وجود این ویژگی در گروه طالبان نخست، سه نوع خشونت در فکر و رفتار آنان، بویژه علیه گروه های در معرض تبعیض چون زنان، شیعیان، هزاره ها، دگراندیشان و گروه های قومی دیگر نهادینه شده است.

به باور وی خشونت فیزیکی از قبیل کشتار، ضرب و شتم، تخریب و ویرانگری و خشونت ساختاری، اعمال تبعیض علیه زنان و سایر اقشار و خشونت فرهنگی مانند جنس دوم دانستن زنان قضاوت و پیشداوری علیه شیعیان است.

وی اضافه کرد: قتل و کشتار غیر نظامیان هزاره در شولگره بلخ در همین چارچوب قابل فهم و تحلیل بوده و وجود این ویژگی مذاکره و گفت وگو با این گروه را سخت ساخته است.

به اعتقاد احمدی، بدون مبارزه و دادخواهی وسیع مردم نمی توان طالبان را متقاعد کرد که برگشت امارت و تبعیض، خواب و خیال است. برای اینکه این مبارزه مؤثر واقع گردد، ضروری است همه گروه های آسیب پذیر این سه سطح از خشونت را که از این گروه سرزده و می زند مستند نموده و دادخواهی نمایند.

وی گفته است، این مبارزه عظیم می تواند یک ابزار حقوقی و سیاسی قدرتمند را در اختیار جمهوری خواستار در پشت میز مذاکره قرار دهد.

این استاد دانشگاه که نامش در میان هیأت مذاکره نماینده دولت با طالبان نیز مشاهده می گردد می افزاید: ممکن است گفته گردد که این گروه جز خشونت چیزی دیگری نمی فهمد و این مبارزات تأثیر ندارد.

وی در پاسخ به این سوال نوشت: این گروه با درک ناقص خود از نظام بین الملل فکر می نماید، می تواند، دنیا و مردم افغانستان را از راه سیاسی متقاعد کند که امارت می تواند یک حکومت قابل تحمل برای آنان باشد. ما باید حداقل به این گروه و دنیا نشان دهیم که در نظام تبعیض آمیز و خشن این گروه، مردم افغانستان سرکوب و بسیاری از آنان حذف خواهند شد.

به باور احمدی، در چنین نظامی صلح پایدار و حد بیشتری به وجود نمی آید. بلکه به یک معنا فقط ممکن است آتش تفنگ ها خاموش گردد، اما سرکوب، بیرحمی، عدم مدارا و همدیگر ناپذیری ادامه مییابد. برهمین اساس تنها نظام جمهوری و قانون اساسی است که تا حدودی دامنه این مسائل را کاهش می دهد.

حامد کرزی رئیس جمهوری سابق افغانستان به رغم اینکه بارها به حمایت کشتار طالبان متهم شده است، آدم ربایی و ترور آنها را به شدت محکوم نموده و آن را جنایت ضد بشری خوانده است.

محمد محقق رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان هم به رسانه های این کشور گفت: درحالی که رهبران و سران طالبان در هتل های مجلل قطر زندگی نموده و و خواست های خود را مطرح و بر آن پافشاری دارند، از سوی دیگر افراد تحت امر آن ها در نقاط مختلف افغانستان همچنان به حملات و کشتار هدفمند ادامه می دهند.

محقق اضافه کرد: بعد از اعلام کاهش خشونت و انصراف از حمله به نیروهای خارجی و پایگاه های مهم نیروهای دولتی، این گروه توجه را به تصرف مناطق غیرنظامی و گسترش جغرافیای نفوذ خود متمرکز ساخته است.

وی توضیح داد: طالبان بیشتر برای تصرف مناطق هزاره نشین که از نظر آن ها هزینه سیاسی و امنیتی کمتر دارد، معطوف شده؛ زیرا از نظر امنیتی حکومت و یا خارجی ها علاقمندی به حمایت آن ها (مناطق هزاره نشین) ندارند.

طالبان پس از ساقط شدن حاکمیت این گروه در سال 2001 توسط آمریکا و هم پیمانان غربی آن ها بارها تأکید نموده است ،برگشت آن ها پس صلح در حکومت به معنای بازگشت تفکر و رفتار سابق این گروه نخواهد بود.

طالبان به مردم اطمینان داد: افراد این گروه دیگر آن تفکر و اندیشه سابق را ندارند، اما اکنون کشتار افراد غیر نظامی، کشاورز، دامدار و یا هم کارمندان ادارات غیر نظامی در دولت واضح می سازد که این گروه هنوز هم علاقه به کشتار و قتل عام غیر نظامیان و اعدام های جمعی و صحرایی گروه های قومی و مذهبی را دارد که باعث نگرانی مردم افغانستان شده است.

منبع: ایرنا
انتشار: 13 خرداد 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: wildbuzz.ir شناسه مطلب: 249

به "خبرنگاران واکنش ها به کشتار غیرنظامیانی که اسیر طالبان بودند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "خبرنگاران واکنش ها به کشتار غیرنظامیانی که اسیر طالبان بودند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید